Ёсць у нашай школе адзін вельмі добры настаўнік, яго любяць усе дзеці без выключэння. Гэта Віктар Фёдаравіч, настаўнік фізічнай культуры. Звычайна школьнікі не любяць ўрокі фізкультуры, але да яго мы бяжым адзін наперадзе іншага. Зараз раскажу чаму. У іншых школах дзеці імкнуцца прагуляць урокі фізкультуры таму што ім там не цікава. Але наш настаўнік – чалавек незвычайны. Мы з ім, вядома ж, робім фізічныя практыкаванні, але яны зусім не такія, як у іншых настаўнікаў. Для пачатку мы робім невялікую размінку пад гукавое суправаджэнне Віктара Фёдаравіча. Падчас размінкі ён нам распавядае анекдоты і вясёлыя гісторыі з жыцця. Ад гэтага наша размінка праходзіць весела і мы яе не заўважаем. Потым мы самі выбіраем ў што будзем гуляць – то ці баскетбол, валейбол, або проста правядзем эстафеты.За дзесяць – пятнаццаць хвілін да заканчэння ўрока мы садзімся адпачываць і размаўляем на розныя тэмы. У гэты раз размова зайшла пра жывёл і Віктар Фёдаравіч распавёў нам аб прытулку для бяздомных жывёл. Аказваецца не так даўно ў нашым горадзе адкрыўся велізарны прытулак для жывёл, які арганізавалі валанцёры на сабраныя грошы. Туды прывозяць жывёл з усіх раёнаў нашага мегаполіса, а гэтак жа з вобласці. Тут у асноўным коткі і сабакі, але таксама ёсць козы, каровы і нават янот. Справа ў тым, што сюды прывозяць не толькі тых жывёл, якія бегаюць па вуліцах і пужаюць мінакоў, але і тых, якіх выкінулі нядобрасумленныя гаспадары. Такіх хатніх улюбёнцаў жывёлы, якія жывуць на вуліцы, часцяком не пускаюць на сваю тэрыторыю і, акрамя таго, могуць яшчэ пабіць, пакусаць і пакалечыць. Наш клас вельмі зацікавіўся гэтым прытулкам і ўгаварыў Віктара Фёдаравіча зводзіць нас туды. Настаўнік у сваю чаргу пайшоў да дырэктара школы, каб атрымаць дазвол на гэтую паездку. Дырэктар адмовіў. Тады мы ўсім класам напісалі заяву з просьбай адпусціць нас у прытулак для жывёл падчас урока фізічнай культуры і пад выразным наглядам Віктара Фёдаравіча. Пад пісьмовы дазвол бацькоў дырэктар даў сваю згоду. Гэтая паездка была, з аднаго боку, захапляльная, а з другога – сумная. У прытулку было вельмі шмат жывёл рознай масці, пароды і ўзросту. Але большасць з іх былі з відавочнымі пашкоджаннямі і патрабавалі лячэння. Валанцёры распавялі нам аб тым, што грошай, якія ім атрымоўваецца сабраць, ледзь хапае на ежу для жывёл і на аплату арэнды зямлі, на якой размешчаны прытулак. Мы прынялі рашэнне дапамагаць валанцёрам. Мы з аднакласнікамі збіраем грошы для бяздомных жывёл па ўсім сваякам, сябрам і знаёмым, а так жа размяшчаем на сваіх сацыяльных старонках фота жывёл і іх біяграфію.Просім усіх людзей быць добрымі да гэтых безабаронным істотам і дапамагаць ім.
1 2 3 4 5 Категорія: 9-ы клас \| Додано: 23.10.2017
Переглядів: 738 \| Рейтинг: 0.0/0

Всього коментарів: 0