У аповесці Карамзіна «Бедная Ліза» галоўнай тэматыкай з'яўляецца проціпастаўленне пачуццяў, перажыванняў і іншых асобасных і сацыяльных аспектаў галоўных герояў.
Перш за ўсё гэта праблематыка кахання двух людзей розных сацыяльных саслоўяў:
- Эраст - багаты і знатны (дваранін);
- Ліза - дачка просты сялянкі.
Нават у наш час каханне прадстаўніка "вышэйшага грамадства" да прадстаўніцы "шэрай масы" выглядае не зусім натуральна. А ў дарэвалюцыйнай Расіі такая любоў была "презираема" грамадствам. Не, пан мог "палашчыць" каго-небудзь з прыслугі, але не больш таго - аб магчымым шлюбе паміж дваранінам і беднячкой не магло быць і гаворкі.
Зрэшты, Ліза выдатна разумее, што хутчэй за ўсё ніколі не будзе жонкай Эраста, але яна закаханая - яна закаханая не ў двараніна, а проста ў Эраста і нічога не можа з сабой парабіць. Яе пачуцці шчырыя. Шчыра быў закаханы і Эраст. Ён не жадаў Лізе зла, проста быўшы па натуры чалавекам легкадумным і ветраным, ён "стамляецца" ад кахання да дзяўчыны. З аднаго боку, ён разумее, што ніхто акрамя гэтай беднай дзяўчыны не зможа любіць яго так шчыра і ніхто акрамя яе не зможа зрабіць яго па-сапраўднаму шчаслівым.Але з іншага ж, ён не прывык змагацца з цяжкасцямі і перашкодамі - яму прасцей "адысці ў бок", чым што-то пераадольваць.
Акрамя таго, у аповесці паказана "прорву" паміж горадам і вёскай таго часу (зрэшты, ці толькі таго часу!?). У «Беднай Лізе» гэтая прорву паказана ў тым ліку праз характары галоўных персанажаў:
- чысціня ва ўсім - у промыслах, учынках, у словах - простай вясковай дзяўчыны;
- пэўная разбэшчанасці добрага па натуры гарадскога багацея.
Эраст па свойму любіць Лізу - любіць так, як яму зручна. А калі Ліза становіцца абузай яго камфорту і задавальнення, ён здраджвае яе. Чыстая душа дзяўчыны не ў стане перабудавацца і прыняць гарадскія рэаліі, у якія яе кінуў яшчэ ўчора любімы Эраст. Ліза гіне...
Карамзін ў « Беднай Лізе» ледзь ці не ўпершыню ў беларускай літаратуры паказаў глыбокі свет пачуццяў і перажыванняў простага чалавека. Проста раней на такія пачуцці ў рускай літаратуры былі здольныя князі, купцы, афіцэры, мяшчане і г. д. - хто заўгодна, але просты люд быў як-то "абдзелены".
