Сачыненне па карціне К. П. Брулова «Гадающая Святлана»
Карл Паўлавіч Брюллов – выбітны рускі мастак, французскага паходжання. Бацька Карла ствараў гравюры і займаўся разьбой па дрэве, таму першыя навыкі малявання будучы жывапісец атрымаў менавіта ад яго. Пазней талент Брулова працягваў раскрывацца ў Пецярбургскай акадэміі мастацтваў, дзе яго лічылі адораным студэнтам. У выніку ў канцы вучобы ён атрымаў не толькі дыплом, але і аплачваную паездку ў Італію. У Рыме Брюллов працягваў нястомна ствараць свае неперасягненыя шэдэўры.Ён з'яўляецца аўтарам шматлікіх партрэтаў, у тым ліку вядомых асоб, якія характарызуюцца асаблівай імпульсіўнасцю. Некаторыя пазнейшыя з іх адрозніваюцца меланхалічна настроем у спалучэнні з рамантызмам. Частка яго работ прысвечана таксама гістарычным падзеям.
Карціна «Гадающая Святлана» - адзіны твор Брулова, якое прысвечана старажытным рускім абрадаў. Яна напісана алеем у 1836 годзе і зараз захоўваецца ў Ніжагародскім дзяржаўным мастацкім музеі. Палатно быў створаны ў той перыяд часу, калі мастаку прыйшлося з цягам абставінаў жыць у Маскве на працягу паўгода. Тады ён спыніўся ў доме вядомага рускага пісьменніка і члена Расійскай акадэміі Аляксея Аляксеевіча Перовского. Зусім выпадкова прыезд Брулова супаў з перыядам святаў і ён стаў сведкам варожб, якія адбываліся ў доме паэта.Пасля ўбачанага мастак вырашыў захаваць убачаны абрад на адным са сваіх палотнаў.
На карціне выразна відаць вобраз дзяўчыны з русай касой, у рускай нацыянальнай вопратцы, і ў какошніку на галаве. На шыі ў яе блішчыць прыгожае каралі з белага жэмчугу. Яна сядзіць спіной да гледача і глядзіць у фігурнае люстэрка. На століку перад дзяўчынай стаіць высокі падсвечнік з запаленай свечкай. Яна цярпліва і крыху напалоханая ўглядаецца ў сваё адлюстраванне з надзеяй убачыць свайго нарачонага.
Тут Брюллову ў вялікай ступені ўдалося перадаць гледачу эмацыйнае напружанне, рамантычны містыцызм і велізарнае жаданне перасекчы межы рэальнасці. Сюжэт гэтай карціны цесна звязаны з баладай вядомага пісьменніка Васіля Андрэевіча Жукоўскага – «Святлана», у якой мастака пабіў паэтычны вобраз гадающей дзяўчыны. Паэт быў вельмі ўдзячны за створаны шэдэўр, якім захапляліся і працягваюць захапляцца прыхільнікі жывапісу.
