Паэт Пушкін напісаў цудоўны раман у вершаванай форме, які назваў па імені галоўнага дзеючага асобы «Яўген Анегін». На працягу 8-мі гадоў Аляксандр Сяргеевіч ствараў гэты твор. Вывучаючы гэты раман, мы бачым, як узроставай вопыт паэта з цягам часу змяняе характар Яўгена Анегіна.
У пачатку рамана мы бачым прадстаўніка «залатой моладзі». Добра выхаваны, паважаны ў грамадстве, малады Яўген вядзе бесклапотнае жыццё. Пастаянныя забаўляльныя мерапрыемствы, галоўнаму герою хутка надакучаюць. У пошуках новых адчуванняў ён з'язджае са сталіцы.
Аднак у правінцыі Анегін ніколькі не мяняецца. Ён не ў стане давесці да канца ні аднаго пачатага справы. Яўген з разуменнем ставіцца да людзей ніжэйшага саслоўя, але не можа зразумець складанасці іх жыцця. Ды гэта яму і не цікава. Вышэй за ўсё для яго свае адчуванні і пачуцці. Гэта і прывяло да трагічных наступстваў.
Не прыняўшы каханне Таццяны, і здзейсніўшы забойства свайго сябра, ён літаральна кідаецца па Расіі імкнучыся «ўцячы ад сябе». Змены ў ім пачынаюць адбывацца менавіта ў гэты перыяд. У рэшце рэшт, Анегін зноў прыязджае ў сталіцу і трапляе ў кругазварот былой жыцця.
Балі, прыёмы...Таццяна! Зразумеўшы сваю памылку, не прыняўшы каханне гэтай ідэальнай жанчыны, галоўны герой вырашыў прызнацца ёй у каханні. Аднак цягнік сышоў! Яўген павінен прызнаць сваё фіяска. Цяпер нуда і расчараванне пастаянна суправаджаюць яго ў жыцці.
Пушкін паказаў памылкі ўсёй моладзі таго часу, на створаным вобразе Анегіна. Не маючы ў душы дабрыні і спагады, не выконваючы маральныя асновы, па-наплявальніцку ставіцца нават да уласнай лёсу, маладыя людзі дастаўляюць пакуты і перажыванні сабе і іншым. Выправіць зробленае, не вельмі лёгка. За кожны ўчынак трэба адказваць!
