Усе людзі дзе нарадзіліся і выраслі. Хто-то любіць гэта месца, а хто-то, магчыма, і няма. Звычайна называюць радзімай месца або краіну, дзе чалавек з'явіўся на свет. Але па-за залежнасці як чалавек разумее гэта слова, радзіма гэта што-то любімае і дарагое, тое, што застаецца ў сэрцы.
Родным можа быць шмат усяго, але ў першую чаргу гэта людзі. У іх заключаецца сэнс радзімы. Прыгажосці месцы, пейзажы, знаёмыя сцяжынкі і значныя месцы – усё гэта прыемнае і цёплае з'яўляецца такім толькі дзякуючы блізкім людзям, а паглядзець на прыгожыя месцы людзі часта едуць у чужыя краю. Менавіта дзякуючы бацькам, сваякам, сябрам радзіма становіцца радзімай.
Жывучы вельмі доўга на новым месцы, яно таксама становіцца для чалавека радзімай, не такой блізкай сэрцу як тая, дзе ён бегаў маленькім, але становіцца. Знайшоўшы блізкага сябра ў сталым узросце, чалавек пашырае сваю радзіму на яшчэ аднаго чалавека, яшчэ адно месца, дзе яму будзе люба душой.
З іншага боку радзіма-гэта краіна, што выхавала цябе, што дала табе выхаванне, развіццё, погляды, культуру. Гэта твой народ і твае традыцыі. Усё гэта таксама радзіма, якую трэба шанаваць і берагчы. А часта ўсё робяць наадварот. Як добра было б, калі б людзі думалі і крыху пра астатніх, калі б бераглі прыроду, не кідалі смецце, стараліся на карысць краіны, а не раскрадалі або рабілі працу дрэнна. Усе мы тут жывем, усе мы павінны шанаваць тым, што маем.Навошта глядзець куды-то на захад ці усход, калі і ў нас ёсць усё для жыцця, трэба толькі пастарацца і ўзяць, а тым, каму складана трэба дапамагчы і тады ўсе будуць шчаслівыя. Тады наша краіна для ўсіх сапраўды стане радзімай, а не месцам жыхарства.
Людзі не любяць радзіму, яны едуць зарабляць у іншыя краіны і, часта, там і застаюцца, але, на жаль, гэта не дзіўна, мне здаецца, што наша краіна і сама не даражыць сваімі людзьмі. Вось і атрымліваецца, што радзіма-не радзіма, любім, а бяжым. Трэба каб і ўрад і народ адчулі, што ўсё гэта наша роднае, наша блізкае, што без усёй нашай краіны, такой якая яна ёсць, мы не зможам і трэба старацца на карысць яе, а не сваёй шкуры, не прадавацца і не ныць, а смела ісці наперад і бачыць шчасце.
Усё ж для мяне радзіма – гэта ўсё тое, што нам дорага і нават, калі я па нейкіх абставінах паеду ў іншую краіну і не буду бачыць блізкіх і дарагіх мне людзей, то ўсё роўна родныя усмешкі і слёзы, родныя сцежкі і месцы назаўсёды застануцца ў маім сэрцы і я сам буду увасабленнем сваёй радзімы і панясу яе ўдалячынь.
|
