Сёння я не іду ў школу, таму што нядзелю і наступіў нарэшце выхадны дзень.
Як прыемна даўжэй паляжаць раніцай у цёплай ложка, і радавацца ранішнім, ласкаваму сонейку і зусім не думаць у гэты дзень аб школе і ўроках! Але ўсё ж такі трэба ўставаць і займацца чым небудзь цікавым.
Я вырашыў уключыць тэлевізар і паглядзець які-небудзь цікавы фільм або паслухаць музыку.
Уключыў тэлевізар, абраў музычны канал, музыка якая ішла па музычнаму каналу мне не спадабалася, і таму я вырашыў паглядзець кіно, выбраў фільм; ішоў нейкі дурны амерыканскі фільм і я пераключыў на іншы канал у надзеі ўбачыць што-то цікавей. Знайшоў фільм, суцэльная бойка і стрэлы, Стывен Сігал б'е і страляе нейкіх тэрарыстаў у цягніку, зрэшты, фільм скончыўся і тэлевізар мне надакучыў.
Я уключыў кампутар, трохі пагутарыў з сябрамі ў соц сетках, затым гуляў у любімую гульню, пакуль мама гатавала абед.
Я вельмі захапіўся гульнёй і з віртуальнага бою мяне выцягнула толькі мама, якая паклікала на абед.
Яна зварыла боршч і прыгатавала курыцу з бульбяным пюрэ, усё было вельмі смачна і я еў усё гэта з задавальненнем.
Пасля смачнага абеду я вырашыў пачытаць кніжку, яна была вельмі цікавая і я чытаў да тых часоў, пакуль не патэлефанаваў сябар.
Калі я выйшаў на вуліцу, адзін ужо чакаў мяне на куце нашага дома. Яшчэ ўчора мы дамовіліся, што пойдзем ганяць са схілу на ровары. Ён быў на ровары, я таксама ўзяў свой ровар, і мы паехалі на схіл, насустрач цікавага захапленню.
І вось, мы ў касках на нашых роварах нясемся па схіле, насустрач ветру і хуткасці, вось мы спусціліся ўніз, і ідзем паднімаючыся зноў на схіл, каб зноў спусціцца з стромкага схілу. Горка вельмі крутая, таму даводзіцца падымацца ведучы веласіпед побач з сабой.
Сёння весела і так добра, не хочацца думаць аб школе і ўроках, а заўтра зноў уставаць рана, збіраць падручнікі, а ўвечары рыхтаваць урокі і будзе зусім не да дзіцячых радасцяў, але гэта будзе заўтра, а сёння хуткасць, вецер, сябар і радасць, радасць выхаднога дня і шчаслівага дзяцінства.
|
