У сваім творы «Гора ад розуму» А.С. Грыбаедаў падняў на абмеркаванне шмат пытанняў, важных як для сваіх сучаснікаў, так і для іншых пакаленняў якія думаюць чытачоў. Практычна кожны герой твора ўвасабляе сабой цэлы пласт грамадства з яго мысленнем і стаўленнем да ўсяго вакол. Чацкі, гэта адзін з галоўных герояў камедыі. Ён прадстаўнік новага і ня звыклага, і таму, чужога розуму. Яго лягчэй назваць вар'ятам, чым спрабаваць зразумець погляды і прыняць яго канцэпцыю жыцця. Аўтар паказвае нам на тое, што наяўнасць інтэлекту не абараняе Чацкого ад бясконцых нападак навакольнага яго грамадства, ад зняважлівых адносін да яго. Грамадства і Чацкі гэта дзве супрацьлегласці ўзаемавыключальныя адзін аднаго. У існуючым грамадстве чалавек як асоба нікому не важны, важны чын, становішча, тытул, альбо гатоўнасць зрабіць паслугу. З аднаго боку,двудушнасці, прымітыўнасць, ілжывасць, з другога справядлівасць, адукаванасць, сумленнасць. Чацкі - бескарыслівы і дапытлівы, рашучы і адназначны. Ён супрацьпастаўлены аўтарам застаялыя грамадству, неадукаваным і дурным яго прадстаўнікам. У заканчэнні творы Чацкі пакідае таварыства. Яго не зразумелі, не прынялі такім, які ён ёсць. Чацкі ў сваю чаргу не змог данесці да грамадства свае ідэі, сваё бачанне свету. Герой далёкі ад усіх вакол, ён не можа змяніць нічога.Чацкі ў сваю чаргу не змог данесці да грамадства свае ідэі, сваё бачанне свету. Герой далёкі ад усіх вакол, ён не можа змяніць нічога.Чацкі ў сваю чаргу не змог данесці да грамадства свае ідэі, сваё бачанне свету. Герой далёкі ад усіх вакол, ён не можа змяніць нічога.
Чацкі - Соф'я, гэта любоўная лінія творы. Прыхільнасць, якая сфармавалася на звыклым зносінах у дзяцінстве. Для Соф'і адносіны засталіся ранейшымі ці нават страцілі сваю актуальнасць. А Чацкі шчыра любіць. Ён мае да Соф'і сур'ёзныя намеры, гатовы прапанаваць ёй руку і сэрца. Соф'я не адказвае герою ўзаемнасцю. Яна холадна да яго ставіцца. Яна любіць, але іншага. Чацкі расчараваны такой сітуацыяй. Ён з'язджае з Масквы. Яго сэрца пабіта горам. І тут герой не знаходзіць блізкасці, і тут яго адштурхнулі.
У літаратурным творы такая асоба як Чацкі адчувае толькі бясконцыя расчараванне і горыч, а грамадства імкнецца ўсімі сіламі хутчэй пазбавіцца ад яго. Ўзаемнага ўздзеяння не адбылася. Герой сыходзіць незразуметым і ў адзіноце. А грамадства застаецца нязменным.
