Я на ўсе сто працэнтаў упэўнена, што ўзаемасувязь розных пакаленняў мае вялікае значэнне для ўсяго чалавецтва. Кожны з нас павінен не забываць сваё мінулае, каб пазбегнуць непапраўных памылак у будучыні, вучыцца існаваць у свеце і ўдзельнічаць ў пабудове паспяховага соцыума.
Уся мая сям'я не забывае і да гэтай пары ганарыцца Сяргеем Сяргеевічам, маім прадзедам. Ён пайшоў добраахвотнікам на фронт у васемнаццаць гадоў і ўсю вайну абараняў у шэрагах разведчыкаў сваю радзіму. Ён быў вельмі самаадданым і нават атрымаў чатыры сур'ёзныя раненні. Перанёс ён апошняе раненне з наступствамі, ў яго адмовіла правая нага.
Мой прадзед, за час сваіх бітваў, знішчыў дванаццаць варожых танкаў і сорак восем нямецкіх салдат. Ён ніколі не стаяў у баку і не хаваўся за спінамі сваіх баявых таварышаў па службе, так як быў вельмі адважным і адважным чалавекам. Быў выпадак, калі ён адкінуў свайго таварыша ў бок і сам атрымаў раненне ратуючы яму жыццё. Па заканчэнні вайны ён атрымаў ва ўзнагароду ордэн «За адвагу і адвагу». Да гэтай пары мы захоўваем яго, каб ніколі не забываць кім быў наш прадзед. Аднойчы нейкі чалавек хацеў у нас яго купіць, але мой бацька наадрэз адмовіў гэтаму чалавеку.Бо для нас гэта не проста ордэн, а памяць аб нашым Сяргея Сергяевіча, развітацца з ордэнам гэта значыць здрадзіць памяць прадзедаў і падвергнуць абясцэньвання увесь цяжкі жыццёвы шлях, які ён прайшоў.
Пры жыцці прадзед распавядаў усім нам розныя гісторыі, якія адбываліся на фронце. Яшчэ ён захоўваў фота тых часоў, на якіх ён быў зусім юным, жыццярадасным хлопцам у вайсковай гімнасцёрцы. Я пыталася ў прадзеда, калі ён быў яшчэ жывы: «Не разумею, як жа ты мог быць такім вясёлым на гэтых фотаздымках, у такі страшны час і ў такіх невыносных умовах?». На што ён мне адказваў: «Мая жыццерадаснасць і воля да жыцця дала мне сілы прайсці гэты шлях». Мы захоўваем гэтыя здымкі і ў цяжкую хвіліну глядзім на іх, каб нагадаць сабе, што нельга апускаць рукі, што б там не было.
Так што, гераічны ўчынак майго прадзеда мы не забываем. Усе мы памятаем і паважаем яго. А яшчэ выдатна разумеем, каго мы павінны дзякаваць за чыстае неба над намі і вялікую квітнеючую дзяржаву.
Пра такіх учынках павінны ведаць і памятаць усе жыхары планеты Зямля. У выпадку, калі чалавецтва выкіне з сваёй памяці такія падзеі, то пачне рабіць памылкі, якія раней ужо здзяйсняла.
Я лічу, што менавіта таму так важная сувязь паміж пакаленнямі. Пакаленне сённяшняга дня абавязана памятаць дасканалыя памылкі і подзвігі мінулых пакаленняў, каб пранесці праз гады гэтыя звесткі ў будучыню, каб прадухіліць падзеі мінулых гадоў.
