Сачыненне для 9 класа на тэму «У жыцці заўсёды ёсць месца подзвігу»
Жыццё кожнага чалавека падобная з уздымам па лесвіцы. Першая прыступка – першыя крокі малога, другая – першыя словы, трэцяя – паход у садок, чацвёртая – старанная вучоба ў школе, пятая – інстытут, шостая – прэстыжная праца, сёмая – шчаслівая сям'я, і гэтак далей. Кожны этап напаўняе наша існаванне новымі ведамі і навыкамі, развівае і ўдасканальвае нас. Хто-то оступается на адной з прыступак і спыняецца на месцы, альбо ляціць уніз, а хто-то мэтанакіравана варта да сваіх марам.
На любым этапе жыцця чалавек можа здзейсніць подзвіг. Для гэтага не абавязкова быць самым спрытным і смелым, разумным і знаходлівым. Дастаткова мець адкрытае сэрца і імкненне здзяйсняць добрыя ўчынкі. Таксама подзвіг не заўсёды носіць глабальныя маштабы, бо трэба шанаваць і нязначныя добрыя справы.
Нашы продкі у свой час абаранілі Расею ад захопнікаў, беззапаветна кахаючы радзіму і аддаючы дзеля яе самае бясцэннае – свае жыцці. Іх вялікі подзвіг будзе вечна жыць у нашых сэрцах. Нашы спартсмены превозмогают боль і стомленасць на Алімпіядах ды іншых спаборніцтвах, каб мы маглі ганарыцца іх перамогамі. Нашы пажарныя, ратавальнікі і лекары кожны дзень здзяйсняюць подзвігі, ратуючы людзей і дапамагаючы ім у экстрэмальных умовах, не спыняючыся перад сур'ёзнымі небяспекамі. Нашы выхавальнікі і настаўнікі таксама свайго роду героі, бо заваяваць павагу дзяцей і ўкласці ў іх веды зусім няпроста.Да кожнага трэба знайсці свой падыход і ўсім надаць увагу.
У паўсядзённым жыцці таксама здараецца нямала подзвігаў. Сямейныя пары без дзяцей бяруць сабе прыёмных хлопчыкаў і дзяўчынак, аддаючы ім сваё цяпло і любоў, не патрабуючы ўзамен нічога. Валанцёры дапамагаюць інвалідам, сіротам, адзінокім людзям, таму што так загадвае ім іх душа. Нават школьнікі атрымліваюць цяпер медалі за сваё геройства. Яны выводзяць з падпаленых дамоў сваіх сваякоў, ратуюць тапельцаў з вады, дапамагаюць птушкам, якія трапілі ў бяду старым і многае іншае.
Я шчыра захапляюся такімі людзьмі і маімі аднагодкамі. Я заўсёды гатова аказаць дапамогу жыве ў нястачы чалавеку, праяўляю элементарную ветлівасць да старэйшых, стараюся даць прытулак або знайсці добрых гаспадароў бяздомным жывёлам. Хай гэта і не вялікія справы, але яны таксама заслугоўваюць увагі і ўносяць сваю лепту ў скарбонку добрых спраў. Калі прадставіцца магчымасць, я абавязкова паспрабую здзейсніць які-небудзь подзвіг. Не хачу выхваляцца, але проста сэрца падказвае мне, што я зраблю правільна.
