Сачыненне для вучняў 9-х класаў аб Вялікай Айчыннай вайне
Вельмі страшнае слова - Вайна. А па сутнасці яно проста слова, якое складаецца з простых літар. Але які страшны сэнс у ім. Прамаўляючы яго, адразу ўзнікаюць толькі жудасныя думкі. Аб ахвярах, разбурэннях, жорсткасці людзей адзін да аднаго.
Вайна - гэта значыць гібель людзей. Шмат людзей. Вельмі шмат людзей. І заўсёды сярод іх ёсць дзеці. Дзеці, у якіх ёсць бацькі. І ім вельмі цяжка, калі прыходзіць вайна. Бо яны ўсведамляюць, што іх дзеці могуць загінуць. Слёзы маці, вось што пастаянна суправаджае вайну. А не армія з яе генераламі.
Мне не даводзілася бачыць вайну. І я ўсведамляю, што мне вельмі пашанцавала. Так як хапае і інфармацыі з гістарычных кніг, мастацкіх і дакументальных фільмаў. А таксама апавяданняў яшчэ жывых сведак войнаў. Гэта на самай вельмі страшна. Заўсёды застаецца нейкі асадак пасля атрымання інфармацыі аб вайне.
Я лічу, што калі наступіць вайна, то я не выжыву. Па сваёй прыродзе я трохі трусоват. Але і вайны я не хачу ўбачыць. Лічу тады адбудзецца сапраўдная трагедыя. І я шчыра захапляюся подзвігамі маіх равеснікаў у гады вайны. Бо ёсць столькі прыкладаў іх гераічных учынкаў. І як у іх хапала смеласці. Часам здаецца, што яны былі пазбаўленыя страху. А бо яны проста дзеці. І страх у іх павінен быў быць. Яны проста вельмі любілі сваю Радзіму, сваіх бацькоў.
Можна даць волю фантазіі і выказаць здагадку, што прыйшла вайна. Толькі што, ты гуляў з сябрамі. І раптам мірнае жыццё сканчаецца. Прыняць гэта твой мозг не можа. Але даводзіцца. А самае галоўнае табе трэба рэзка пасталець. Бо ты ўсведамляеш, што вайна гэта страта жыцця. Тваіх сяброў, родных, проста суседзяў. І ніхто не пацікавіцца, хацеў ты гэтага. Табе даводзіцца ваяваць. Для таго, каб выжыць. Абараніць сваю краіну і жыццё сваіх родных.
Але будзем спадзявацца, што ніякай вайны не будзе. Бо мы жывем у цывілізаваным грамадстве. А страшнае слова вайна, хай застанецца ў мінулым.
