Понедельник
06.05.2024
08:05
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 18
Гостей: 18
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 9-ы клас

Восень


Я вельмі люблю восень. Гэта час перамен. Хто-то першы раз ідзе ў школу, а хто-то ў дзіцячы сад. Мы ўсе становімся крыху старэй, больш сталым. Восенню мы спадзяемся, што ўсё будзе па-іншаму, не так, як раней. Мы марым і верым. У выхадны дзень раніцай адкрыеш вочы, а сонейка пяшчотна усміхаецца і як быццам шэпча, выходзь хутчэй на вуліцу... А там чаго толькі няма, прыгожыя лісце хаваюць дрэвы і траву, кветкі ловяць далікатныя пацалункі ветру, кошкі гуляюць паміж сабой у даганялкі. Птушкі, збіраючыся ў зграі, ляцяць у цеплыя краю. Людзі ідуць па сваіх справах. У такія дні я люблю шпацыраваць у парку....

Я іду па сцежцы, збіраючы лісце, усміхаючыся, кідаю іх уверх над сабой. Мінакі глядзяць на мяне і ўсміхаюцца, і хай яны мяне не ведаюць, я ім скажу "Добрай раніцы". Парк змяніўся, перафарбаваўся ў залатыя колеру, тут усё зусім не так, як летам. І гэта выдатна... На лаўках сядзяць розныя людзі, адны чытаюць, а іншыя гуляюць у шахматы. Ёсць маладыя матулі са сваімі дзеткамі, бабулі з унучаты, хлопчыкі гуляюць у мяч...

А мне не хочацца сядзець на месцы, я хачу лётаць, бегчы насустрач ветру, атрымліваючы асалоду ад кожнай хвілінай восені. Таропка паўз мяне прабеглі вавёркі, яны неслі ў свой домік арэшкі, а недалёка я ўбачыла вожыка з грыбам на калючках. Яны рыхтуюцца да зімы, але яна яшчэ не хутка. Калі спыніцца і памаўчаць, то можна пачуць спеў птушак. І хай восенню не заўсёды сонечна і цёпла я яе люблю. А якія восенню дажджы... Восеньскі дождж такі прахалодны, ласкавы, а часам спантанны і моцны. Кроплі дажджу стукаюць па дахах дамоў, падаюць на лісце дрэў і кустоў, змываюць бруд з асфальту і тратуара.Міма едуць машыны, уключыўшы дворнікі, і фары міргаюць. Усе хаваюцца пад парасоны і цяплей укутываются ў сваю вопратку, спяшаюцца хутчэй дадому. Дзеці глядзяць на дождж і чакаюць яго заканчэння, каб паскакаць ў лужынах. У дажджлівыя дні я люблю сядзець дома, ахінуўшыся ў плед, піць гарачую гарбату і глядзець у акно або паглядзець цікавы фільм...

Восень-дзіўная пара, і хай кожны бачыць яе па-свойму і ставіцца да яе інакш, чым я, але для мяне яна цудоўная і чароўная!


Категорія: 9-ы клас | Додано: 23.10.2017
Переглядів: 1216 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar