Ну вось і скончылася лета. На парозе стаіць верасень і нясмела стукае кроплямі дажджу мне ў акно.
Зноў трэба вяртацца ў школу. Засталіся ззаду летнія вакацыі. Зусім хутка першы званок зноў пакліча нас на ўрок. Пачнецца новы навучальны год.
Я з нецярпеннем чакаю, калі зноў сяду за школьную парту. Мне вельмі хочацца ўбачыць сваіх аднакласнікаў. Цікава, якімі яны сталі за лета? Мы так даўно адзін аднаго не бачылі!
Я таксама хачу сустрэцца са сваімі настаўнікамі. Наша класная кіраўніца Таццяна Мікалаеўна заўсёды была так дабра да мяне! Я яе вельмі за гэта паважаю. Яна ніколі не ставіць дрэнныя адзнакі. На ўроках нашай «класнай» мы сядзім вельмі ціха. Таццяна Мікалаеўна ведае, як перавыхаваць нават самага безнадзейнага хулігана. Я не разумею, як у яе гэта атрымліваецца!
Заўтра - 1 верасня. Трэба падрыхтавацца да гэтага дня грунтоўна. Я пайду ў сад і набяру там цэлы букет рознакаляровых астраў. Гэтыя яркія восеньскія кветкі цешаць вока і паднімаюць настрой.
Я падару астры сваёй класнай кіраўніцы. Бо яна столькі гадоў выхоўвае і вучыць мяне. Хочацца за ўсё аддзячыць Таццяну Мікалаеўну. Хай мой восеньскі букет расквеціць яе дзень дзівоснымі фарбамі. Я ведаю, што лепшай настаўніцы на свеце няма!
Рана ці позна вучоба скончыцца. Пачнецца дарослае жыццё. Бо бесклапотнае дзяцінства не можа доўжыцца бясконца. Што б ні здарылася ў далейшым, я заўсёды буду памятаць школу і настаўнікаў. Кожны ўрок назаўжды застанецца ў маёй памяці. Спадзяюся, што выкладчыкі таксама мяне не забудуць!
