На працягу ўсяго жыцця мы часта чуем слова «сям'я». Пачынаючы ад ранняга дзяцінства і сканчваючы глыбокай старасцю. Некаторым дзецям пашанцавала нарадзіцца і выхоўвацца ў поўнай сям'і: дзе ёсць мама і тата. Хто-то жыве ў сям'і, дзе толькі адзін з бацькоў жыве з дзіцем – такая сям'я носіць назву «няпоўная». Да жаль, некаторыя дзеці ніколі не бачылі сваіх бацькоў – яны выхоўваліся ў дзіцячым доме. Пяшчотныя рукі мамы і любіць погляд папы ім замянялі выхавальнікі. Я не магу даць адказ на пытанне: «Чаму ж так адбываецца?» Я думаю ніхто не можа адказаць на яго.Гэта хутчэй рытарычнае пытанне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы дае наступнае вызначэнне сям'і: група людзей, якія пражываюць на адной тэрыторыі і аб'яднаны агульнай мэтай. Я лічу, што ў першую чаргу сінонімам да слова сям'я з'яўляецца каханне. Менавіта яна ляжыць у аснове кожнай сапраўднай сям'і. Калі любоў жыве ў сэрцы, то чалавек прымае блізкага такім, які ён ёсць. У сям'і не трэба апранаць на сябе маскі, бо цябе любяць і заўсёды гатовыя працягнуць руку дапамогі і падтрымкі.
Сям'я – гэта крэпасць. Ты заўсёды можаш прыйсці дадому і ведаць, што цябе абавязкова чакаюць. Сям'я прымае ўсе ўзлёты і падзенні. Блізкія людзі заўсёды падставяць сваё ўпэўненае плячо.
Вельмі сумна ўсведамляць, што з кожным днём значнасць сям'і сыходзіць на другарадны план. Безумоўна, у падсвядомасці сям'і адводзіцца значнае месца. Але іншыя каштоўнасці, напрыклад такія, як кар'ера, грошы, месца ў грамадстве – не даюць нам засяродзіцца на самым галоўным. У пагоні за матэрыяльным, мы губляем здольнасць проста жыць і любіць. Сям'я «адкладаецца» на нявызначаны тэрмін. Вельмі сумна ўсвядоміць пад канец жыцця, што нешта каштоўнае і важнае прайшло бокам. Бо кар'ера не сустрэне дома з гарачым вячэрай, не вытрэ слёзы і не абдыме ў цяжкі момант.А блізкі чалавек побач – абавязкова.
Змяняюцца часы года, кіраўнікі, эпохі, але толькі каштоўнасці сям'і застаюцца некранутымі. Не дарма існуе афарызм, які абвяшчае аб тым, што дома і сцены лечаць. І гэта праўда, бо сям'я – гэта наша жыццё.
