Са старажытных часоў чалавек звязаны з прыродай непарыўнай сувяззю. Веданне і разуменне яе законаў – была і ёсць надзённая неабходнасць для людзей. Толькі падпарадкоўваючыся прыродзе, і вынікаючы яе ўказанням, чалавек змог дажыць да сённяшняга дня. Ведаць і разумець гэта павінен кожны які жыве на зямлі.
Прырода дае нам для жыцця ўсё: ваду, ежу, святло, карысныя выкапні, энергію жыцця, усё без чаго мы не можам абысціся. Разумна выкарыстоўваючы гэтыя багацця, беражліва ставячыся да таго, што дорыць нам прырода, зможам заўсёды жыць з ёй у гармоніі. Што ж мы робім, каб захаваць і прымножыць якое дасталася нам у спадчыну? З развіццём цывілізацыі мы ўсё больш аддаляемся ад калыскі жыцця, наша стаўленне да навакольнага асяроддзя становіцца спажывецкім і абыякавым.
Кінуць смецце ў любым месцы, для ўсіх стала нормай. Не задумваючыся аб наступствах, ссячом дрэва для вогнішча, выкінем з акна машыны піўную слоік або бутэльку.
Выкіды ў атмасферу атрутных газаў заводаў і аўтамабіляў, забруджванне рэк і акіянаў нафтай, высечка лясоў і браканьерства – шкоду прыносіцца прыродзе велізарны.
Навукоўцы лічаць, што наша планета – гэта жывы арганізм, здольны да самааднаўлення, але гэтыя здольнасці не бязмежныя. Цяпер надыходзіць час, калі магчымасці прыроды дайшлі да мяжы, да кропкі невяртання, і калі гэтага яшчэ не здарылася, то можа адбыцца даволі хутка.
Наплявацельскае стаўленне да ўсяго жывога, пагоня за нажывай, прывяло да парушэння стабільнасці і раўнавагі ў экалогіі планеты. Паводкі, ураганы, засухі, смерчы, лясныя пажары – усё гэта наступствы згубнага ўплыву чалавека на рэсурсы зямлі.
Разумеючы гэта, чалавецтва пачынае мяняць сваё стаўленне да прыроды: выдаюцца законы аб асцярожным стаўленні да экалогіі, будуюцца смеццеперапрацоўчыя заводы, ствараюцца стандарты чысціні для прадпрыемстваў і аўтамабіляў. У школах праходзяць урокі беражлівых адносіны да прыродных рэсурсаў і экалогіі, пачуцця адказнасці за захаванне жыцця на зямлі.
Чалавек і прырода адзіны далікатны арганізм: будзе жыць і квітнець прырода, будзем жыць і мы – людзі.