У свеце шмат самых розных гарадоў - вялікіх і маленькіх, розных па архітэктуры і колькасці тых, хто жыве ў іх людзей. Аднак, складана сказаць, які з іх па-сапраўднаму ідэальны - у кожным ёсць свае асаблівыя рысы, якія так хацелася б сабраць разам у адным месцы.
Як жа выглядае ён - горад маёй мары? Я часта задаю сабе гэтае пытанне, калі гуляю па вуліцах свайго роднага горада. Прыкмячае тое, што мне падабаецца больш за ўсё.
Я хацеў бы, каб у горадзе маёй мары заўсёды свяціла сонца. Каб не было абыякавасці і злосці ў людзей. Каб усе хадзілі шчаслівымі і займаліся карыснымі справамі. Каб усе мелі магчымасць вучыцца на тых, кім яны хочуць стаць у будучыні. А тыя, хто ўжо вывучыўся, змог займацца сваёй любімай справай і прыносіць карысць іншым.
Таксама ў горадзе мары абавязкова павінна быць шмат музеяў, тэатраў, кіно і паркаў. Людзі павінны памятаць сваю гісторыю, і мець магчымасць азнаёміцца з культурай.
У горадзе мары таксама павінна быць шмат бібліятэк - у сучасным свеце людзі мала чытаюць, а бо ў кнігах захоўваецца вельмі шмат ведаў.
Таксама хацелася б, што б у горадзе маёй мары усё было лёгкадаступных. Не давялося б ездзіць за чым - то неабходным за некалькі кіламетраў ад дома.
Каб было месца, дзе можна было заўсёды адпачыць. Мне таксама вельмі падабаюцца прасторныя вуліцы з новымі, шматпавярховымі дамамі. На іх я адчуваю сябе свабодным, і ў той жа час, знаходжуся сярод людзей. Тым больш, што шырокія і правільна зробленыя дарогі дазволяць пазбавіцца ад коркаў.
У горадзе маёй мары таксама павінна быць шмат дрэў - яны даюць кісларод, ўпрыгожваюць сабой горад, і ў іх цені абавязкова павінны быць лавачкі для адпачынку і сузірання навакольнага свету.
У горадзе маёй мары ўсе павінны знайсці сябе, быць свабоднымі, любіць адзін аднаго і свой горад. І тады мой горад стане для іх не проста населеным пунктам, а родным домам, у які заўсёды хочацца вярнуцца.