У мяне было даволі шмат розных жывёл. Хамячкі, марскія свінкі, рыбкі, каты і нават сабака.
У мяне было тры розных хамячка, наколькі я памятаю, іх звалі "Марці", "Пушысцікаў", а самага першага я не памятаю, гэта было вельмі даўно. Дык вось, я часта выходзіў на вуліцу са сваімі хамячкамі, я любіў з імі гуляць. Гэтыя спрытныя звярка любілі ўсе час знікаць, яны запрятывались ў зяленую траву і сядзелі там, пакуль я іх не знайду.
Але здарыўся адзін выпадак, калі з маёй тройцы прапаў Марці, я гуляў з ім, было цёмна і пара было ісці дадому, я пачаў шукаць сваіх хамячкоў. Знайшоў усіх, акрамя Марці. Мне так было сумна пра такі згубе, што я паведаміў бацькам, і яны абяцалі мне падарыць яшчэ аднаго сябра, каб маім хамячкам не было сумна. Але я не ведаў каго, бацькі сказалі, што гэта сюрпрыз. Я вельмі чакаў гэты "хатні сюрпрыз".
Наступіў доўгачаканы момант, у мяне дзень нараджэння. Мне прыносяць скрынку, я па пачатку спалохаўся, але прыадчыніўшы трохі скрынку ўбачыў свайго трэцяга новага сябра, я назваў яго "Тошкой".
Пасля таго дня нараджэння, я пачаў знаёміць Тошку са сваімі старымі, яны былі рады прыезду такога вялікага грызуна.
Прайшоў час, мае два ветэрана сышлі на той свет. Мне было вельмі сумна, але, нішто ніколі не вечна.
Нядаўна, маёй бабулі падарылі сабаку. Бабулі было цяжка з ёй сядзець і яна падарыла яе мне. Я думаў будзе цікава маёй сабаку гуляць з маім Тошкой, але я толькі думаў так. На самай справе, яны пастаянна сварыліся, сабака брахаў на майго Тошку, не доўга думаючы, я вырашыў аддаць Тошку сваёй сястры.
Праходзіў час, я весяліўся са сваім "Джериком". Мы шпацыравалі з ім па ўсюды. Летам ездзілі ў вёску да бабулі і хадзілі ў лес за ягадамі і грыбамі.
Аднойчы па дарозе дадому я ішоў з Джерей, і ўбачыў мілага кацяняці, я захацеў забраць яго да сябе дадому. Я спытаў сваіх бацькоў аб гэтым. Бацькі ў мяне добрыя, па гэтаму я ўзяў кацяняці да сябе дадому. Назваў я свайго новага сябра Віцькам.
Зараз са мной жыве мой Віцька і Джерик. Мне вельмі прыемна ўспамінаць, якія ў мяне былі жывёлы. Беражыце і любіце жывёл.
|
