Мая любімая – самая прастою, сярэднестатыстычная, ні чым асаблівым не адрозная ад іншых у нашай велізарнай краіне. Не знайсці ў ёй чаго–то асаблівага, які вылучаецца, запамінальнага. Але, для мяне мая маленькая ячэйка - самая выдатная, самая класная, любімая.
Я люблю сваіх бацькоў. Мой татка – шафёр. Яго часта не заспець дома, ён часта ездзіць па розных камандзіроўках. Але, калі ён вяртаецца – гэта для нас свята. З бацькам мне ніколі не бывае сумна, ён распавядае масу забытых і кур'ёзных гісторый, мы майструем з ім вырабы, гуляем у гульні, а яшчэ ён прывозіць шмат розных падарункаў.
Сваю маму я люблю не менш, чым тату. Для мяне яна – блізкі, родны сэрцу чалавечак. Яна заўсёды ўважліва выслухае, дасць слушную параду, а яшчэ матуля цудоўна гатуе, умее вышываць і вязаць, увогуле, майстрыха і працаўніца. У нашым сямейным гняздзечку, дзякуючы ёй, заўсёды чысценька, цёпла, утульна і пахне ванілінам. Я вельмі люблю, звяртаючыся са школы, балбатаць з ёй пра што–то цікавым, што сёння даведаўся.
А яшчэ ў мяне ёсць маленькі брацік, такі сабе няўрымслівы, няўрымслівы, смешны чалавечак. Люблю я і сваю сабаку. Гэты пухнаты камячок пастаянна што – то грызе і хаваецца пад канапай.
Мая сям'я лепшая, за гэта яе і люблю. Мой хатні ачаг – мая крэпасць, якую я заўсёды буду абараняць, а яна будзе адказваць мне ўзаемнасцю.
|
