Малавядомыя факты Вялікай Айчыннай вайны: Ялцінскі развод
Сачыненне/рэферат на тэму "Малавядомыя факты Вялікай Айчыннай вайны: Ялцінскі развод"
Да пачатку лістапада 1941 года ўвесь Крымскі паўвостраў быў акупаваны фашыстамі, і толькі адна цьвярдыня – чарнаморская база Севастопаль, яшчэ трымала сваю гераічную шматмесячную абарону. Савецкія войскі адчайна спрабавалі адбіць паўвостраў: былі высаджаны дэсанты ў Керчы, Феадосіі, Еўпаторыі. Немцы сталі баяцца высадкі дэсанту ў Ялце. І тады яны вырашылі загадзя ачысціць горад-курорт ад «небяспечнага чалавечага элемента». Для гэтага пайшлі на хітрасць. У студзені 1942 года ўся Ялта застракацеў улёткамі. Як вядома, немцы ўлёткі проста любілі. Але аб чым звычайна ў іх пісалі?«За дапамогу партызанам або падпольшчыкам – расстрэл!», «За нашэнне зброі – расстрэл!», «За знявагу нямецкага салдата ці афіцэра – расстрэл!», «За хаджэнне па горадзе ў цёмны час сутак – расстрэл!». Ды за ўсё – расстрэл! Але студзеньскія ўлёткі былі зусім іншымі. «Жыхары Ялты! – абвяшчаў тэкст, - вашым дзецям няма чаго есці». Гэта, дарэчы, было праўдай. Справа ў тым, што з самага пачатку вайны галоўным лозунгам Краіны Саветаў стаў лозунг: «Усё для фронту! Усё для перамогі!» Гэта значыць, з прадуктамі адразу стала вельмі цяжка.Даходзіла да таго, што людзі выкопвалі з леташніх лісця слімакоў, расціраў іх з мукой, рабілі нейкае падабенства аладак, пяклі і елі тое, што атрымалася. Чытаем далей: «Дзеці галадаюць, таму што ў Ялце зусім не засталося прадуктаў, а побач, у стэпавым Крыме – мора бульбы. Што мы, новае нямецкае ўрад, прапануем? Няхай усе мужчыны-ялтинцы, ва ўзросце ад шаснаццаці да шасцідзесяці гадоў збяруцца з мяшкамі ля будынка камендатуры. Мы разам пройдзем праз перавал, там набярэцца бульбы, вернецеся дадому і накарміць сваіх малых. Падумайце, бо жыццё вашых дзяцей у вашых руках!».Шчыра кажучы, мала хто паверыў фашыстам. Але ж рэдкі бацька можа спакойна назіраць, за тым, як яго дзіця мучыцца ад голаду. Таму, адным шэрым лютаўскім раніцай мужчыны – а было іх каля сямісот чалавек – сабраліся-такі ля будынка нямецкай камендатуры. Іх павялі. Нікога з іх ніколі больш не ўбачылі. Амаль усе яны загінулі на тэрыторыі канцлагера «Бульбяны гарадок», які знаходзіўся пад Сімферопалем. Улічваючы тое, як людзей завабілі (за бульбай), назва канцлагера выглядае здзекам.На самай жа справе гэта проста страшнае супадзенне: канцлагер размяшчаўся на тэрыторыі былой агародніннай базы – адсюль і такая назва...
