Першы клас
Нарэшце-то наступіў той доўгачаканы момант, калі спраўдзілася мая мара-я пайшоў у школу, у свой першы клас. На самай справе ўсё было вельмі хвалююча, так як новая абстаноўка, новыя людзі, выкладчыкі і аднакласнікі прымушалі пастаянна думаць і перажываць за гэта. Першы дзень майго знаёмства толькі ў чарговы раз пацвердзіў аб тым, што я дарма перажываў па-гэтаму нагоды, так як, хто акружаў мяне былі вельмі добрымі хлопцамі і людзьмі.
Незвычайная дзяўчынка
Пасля таго, як мы ўсе сабраліся ў класе, пад кіраўніцтвам выкладчыка сталі вызначацца з месцам і суседам па парце, я вельмі хацеў патрапіць за адну парту з якой-небудзь прыгожай і выдатнай дзяўчынкай, тым больш была адна, якая адразу прыцягнула маю ўвагу сваёй робостью і унікальнай прыгажосцю, а вялікія вочы проста прыкоўвалі да яе маю ўвагу.
Выбар
Вось прыйшоў той момант, калі наша класная настаўніца, Вольга Пятроўна, стала вызначацца з суседзямі па парце, яна старалася зрабіць так, каб за адну парту траплялі і хлопчык, і дзяўчынка, таму што яна была ўпэўненая, толькі ў такім выпадку можна дамагчыся максімальных вынікаў у вучобе. Радасці маёй не было мяжы, так як маёй суседкай аказалася тая самая дзяўчынка, якую звалі Святлана, гэта я даведаўся крыху пазней, калі дапамагаў ёй данесці заплечнік да дому.
Выдатнае знаёмства
З таго часу мы вельмі цесна маем зносіны адзін з адным, я імкнуся кожны раз праводзіць яе дадому, падносіць цяжкі партфель, акрамя таго, па вечарах мы часта стэлефаноўваемся адзін з адным і дзелімся ўсімі падзеямі, якія праходзілі ў нас, пакуль мы не былі разам. Так я зразумеў, што сустрэў сваю першую любоў.
|
