Я вельмі чакаў таго часу, калі нарэшце-то змагу пайсці ў школу, у першы клас. Тут мяне чакалі новыя знаёмствы, забавы, сябры, настаўнікі, адным словам вельмі шмат цікавых і незабыўных уражанняў. Нарэшце той самы доўгачаканы дзень настаў, і я прыйшоў у свой першы клас. Мне вельмі цікава было, якія сябры і вучні будуць разам са мной вучыцца, бо разам з імі мне давядзецца праводзіць даволі-такі доўгі час.
Не ведаю, выпадкова ці так было задумана, але ў класе ў мяне было ўсяго 20 чалавек, 10 хлопчыкаў і столькі ж дзяўчынак, кожнаму хлопчыку за партай дасталася дзяўчынка, настаўнікі думалі, што так атрымаецца дамагчыся неабходнай дысцыпліны, варта адзначыць, што гэта ў іх атрымалася, таму што кожны адчуваў нейкую дадатковую адказнасць і стараўся вылучыцца перад сваёй аднакласніцай.
Я з нецярпеннем чакаў урокаў, бо для мяне гэта было новае, нягледзячы на тое, што пачатковымі прадметамі са мной дома займаліся бацькі. Я адчуваў сябе, як у сваёй талерцы, так як усе, што мы праходзілі спачатку я ўжо ведаў, я заўсёды стараўся дапамагчы ўсім сваім аднакласнікам, таму што ведаў, што потым, калі мне спатрэбіцца, абавязкова дапамогуць і мне. Бацькі мяне заўсёды так вучылі.
Яшчэ цікавым было тое. што ва ўсіх школьнікаў была аднолькавая форма адзення, акрамя таго, трэба было насіць зменны абутак, каб выконваць чысціню і парадак як у школе, так і класе. Мне вельмі падабаецца школа, усе новыя прадметы, знаёмства, настаўнікі, я з нецярпеннем чакаю, калі пачну спасцігаць і папаўняць свае веды.
|
