Кожны раз прагулкі ў лесе навяваюць на мяне сумныя думкі. Гэтыя думкі зусім не ад восеньскага згасаючай лесу. А ад яго стану. Людзі, што ж мы робім з прыродай?! Раз за разам на некалі любімых мной палянках я знаходжу ўсё больш смецця. Я бачу натоўпу вясёлых людзей, мэта якіх - забаўляцца, але не думаць аб будучыні. Аб будучыні нашай і нашых дзяцей. Мабыць, мы і праўда жывём у грамадстве спажывання, выкарыстоўваючы ўсе дары прыроды без якой-небудзь аддачы. Маё сэрца сціскаецца, на вачах з'яўляюцца слёзы. Я не пазнаю месцаў, якія былі і заўсёды застануцца для мяне святымі. Недакуркі, бутэлькі, пакеты, рэшткі ежы - гэта толькі малая частка таго, што можна знайсці ў лесе. Некаторыя прымудраюцца пакідаць дэталі ад машын, зламаную мэбля, дзіцячыя цацкі.
Вядома, гэта тычыцца не толькі такога маштабу як пасёлкі, горада і краіны. Гэта праблема сусветная. Адкрыйце сусветную сетку і вы ўбачыце, што дзеецца з рэліктавымі лясамі, бязмежнымі морамі і акіянамі. Жывёлы пакутуюць і гінуць, і, вядома, на гэта немагчыма глядзець са спакойным сэрцам. У свеце па-ранейшаму вырабляецца велізарная колькасць пластыка, які, як вядома, раскладаецца некалькі сотняў гадоў. Вядома, трэба аддаць належнае, у некаторых выпадках пластык з'яўляецца незаменным матэрыялам, аднак з яго таксама вырабляецца велізарная колькасць рэчаў, вырабляць якія можна было б з іншых матэрыялаў. Уявіце толькі: мы карыстаемся пластыкавай мэбляй і ямо пластыкавай посудам! Развітыя краіны ўжо ўступілі на шлях барацьбы з вытворчасцю і спажываннем пластыка. У супермаркетах выкарыстоўваюць папяровыя пакеты, для ўпрыгожвання падарункаў гэтак жа выкарыстоўваюць ўпакоўку з натуральных матэрыялаў, адмаўляюцца ад аднаразовай посуду, пачалі з'яўляцца нават шарыкавыя ручкі ў папяровай абалонцы. У адрозненне ад краін, якія развіваюцца, да якіх адносіцца і наша краіна. У супермаркеце вам па-ранейшаму прапануюць пластыкавы пакет, падарункі будуць спакаваныя ў бліскучую паперу, а на пікнік усё возьмуць аднаразовыя шклянкі і талеркі. Паўстае пытанне: ці выкарыстоўваем мы тое, што нам прапануюць, ці гэта сьвядомы выбар кожнага з нас? Бо, здаецца, няма нічога прасцей, чым прыйсці ў краму са сваім пакетам або занядбаць пакаваннем падарунка. Але раз за разам мы робім адны і тыя ж дзеянні - ужо на аўтамаце.
Хутчэй за ўсё, дзеянні па абмежаванні ўздзеяння на прыроду павінны зыходзіць ад кіраўніцтва краіны або буйных кампаній, але не трэба забываць і аб сабе. Неабходна падаваць правільны прыклад дзецям і навакольным.
