У творы «Васіль Теркин» Аляксандр Трифонович, распавядае пра салдата Другой сусветнай вайны. Аснова, закладзеная ў гэтай паэме, распавядае аб самаадданай барацьбе савецкага народа за мір. Асобны перыяд жыцця салдата паказаны ў гэтым творы.
Галоўны персанаж – В. Теркин, прадстаўлены як выбарчы вобраз людзей на фронце ў розных сітуацыях. Яму ўласцівая гарачая любоў да сваёй Радзімы і ён гатовы змагацца да апошняга ўздыху, з годнасцю знаходзіць выхад з існуючых сітуацый і пры гэтым трапна жартуе.
Васіль з любоўю ўспамінае свае родныя мясціны. Ён з задавальненнем слухае песні на прывале, ды і сам не супраць пагуляць на гармоніку. Ён балака і весялун. Паэт стварыў вядомы тыпаж рускага салдата.
Велізарная веліч душы, міласэрнасць і сціпласць моцна прыцягваюць да гэтага вобразу. На фронт Васіля прыводзіць жаданне абараняць сваю любімую радзіму, а не зьнішчаць іншых. Пераможаны гитлеровец выклікае ў ім не нянавісць, а жаль. Часам Теркин не прэч і пахваліцца, калі гаворка вядзе за ордэн, і што ён «згодны на медаль».
У расчыненым вобразе заключана вялікая любоў да жыцця. Нават на фронце ён паўнавартасна радуецца жыцця, аддаючы сабе справаздачу, што гэты дзень можа быць апошнім у яго жыцці.Фарсіруючы раку ў ледзяной вадзе ён суправаджае «мовы», але неабходна зрабіць прыпынак, ён ігнаруючы моцны мароз, пачынае гуляць на гармоніку.
Васіля павінна назваць душой усіх кампаній. Воіны з захапленнем слухаюць яго апавяданні, сур'ёзныя, але ў большасці выпадкаў жартаўлівыя. Калі рота засела ў балоце, а байцы не мелі сіл нават закурыць, Васіль высілкам волі змог падбадзёрыць сваіх таварышаў.
У яго велізарны талент не падаць духам у складаных жыццёвых сітуацыях. Апынуўшыся на мяжы гібелі, атрымаўшы раненні і замярзаючы, ён не здаецца і перамагае смерць.
З дапамогай сваёй паэмы Твардовскому ўдалося данесці да чытача моц рускага характару і прымусіць чытача пранікнуцца маральнасцю савецкага салдата.
