Стоячы на беразе мора, вы абавязкова адчуваеце яго бясконцасць. І як бы розум не казаў, што яно не такое ўжо вялікая, асабліва калі паглядзець на карце, – варта прыгледзецца ў агромністай гарызонту, і вы губляецеся ў ім. Яго неабсяжнасць і глыбіня трасуць ўсякае ўяўленне.
Люблю марскія прагулкі, гэта ніколі не надакучае. Мора заўсёды дзіўна розны і зменлівае па сваёй прыродзе. У адзін дзень – яно вельмі спакойна і ціха шастаюць ласкавыя, амаль непрыкметныя хвалі. Гладкая паверхня блішчыць адбіткамі сонца і слепіць вочы часам да слёз. Мяккі пясок прыемна казыча ногі, а залацісты загар непрыкметна пакрывае цела да канца дня. У другі дзень – мора грукоча велізарнымі хвалямі, якія з сілай б'юцца аб бераг, падобна величавому неукротимому зьверу.Калі ты сябруе з морам, давяраеш яму – можаш смела ныраць насустрач высокім хвалях, калі яно будзе абдымаць і падкідваць цябе гуляючы. Гэты неапісальнае захапленне ў момант сустрэчы са стыхіяй тварам да твару, каб растворыцца ў ёй – незабыўныя імгненні!
У гэтым і ёсць дзіўная краса мора – яго строгая, простая прыгажосць і адначасова дзікая сіла. Колер хвалі таксама змяняецца дзень ад дня і час ад часу. Ад блакітны да зялёнай, сіняй - да фіялетавай палітры варвараў адценняў.
А як прыгожа моры ў глыбіні! Пярэстыя рыбкі патокамі ходзяць паміж рознакаляровых багавіння і каралаў. Павабная дно абсыпана ракавінкамі і каштоўна бліскучымі каменьчыкамі, якія я так люблю збіраць і захоўваць на памяць. У гэтым момант для мяне – гэта скарбы старажытных караблёў, уснувших на мяккім ложку пасля вялікіх штармоў. Колькі яшчэ загадак і адкрыццяў хаваецца ў марскіх глыбінях?
Кожны дзень на моры – для мяне як падарунак. Можна добра адпачыць з сябрамі і сваякамі, або пагуляць у поўнай адзіноце, убіраючы ўсёй душой спакой бясконцых прастораў. Нават проста чытаць ці ціха драмаць, - кожнае дзеянне тут як быццам напаўняецца іншым, больш глыбокім сэнсам.
Гэтая непостижимость ніколі не перастане вабіць сваёй чысцінёй і загадкавасцю.
