Напэўна, кожны з нас калі–небудзь задаваў сабе пытанне: «Што такое прыгажосць»? Калі паспрабаваць адшукаць адказ у слоўніку Ожегова, то адказ будзе гучаць прыкладна так. Прыгажосць – гэта нешта цудоўнае. Гэта тое, што дастаўляе чалавеку не толькі эстэтычнае асалода, але і маральнае. Згодная я з гэтым? Збольшага – так.
Я паспрабавала паэксперыментаваць, і задала гэтае пытанне некалькім людзям. У кожнага было саве меркаванне па гэтай нагоды. Хто–то сцвярджаў, што прыгажосць – гэта ўсім падабацца, іншы – мець узрушаючую, прывабную знешнасць, трэці – валодаць добрай душой і сэрцам. Гэта значыць, атрымліваецца, што ў гэта паняцце ўкладзена шмат сэнсу і адназначна, адказаць на пытанне не атрымліваецца. Колькі людзей, столькі і розных меркаванняў. Прывяду маленькі прыклад. Мая лепшая сяброўка захоплена адным хлопчыкам, яна ў захапленні ад яго знешнасці, сцвярджае, што ён добры сабой, прыгожы. Убачыўшы яго, я нічога асаблівага ў яго знешнасці не знайшла. Гэта значыць, што ў мяне з сяброўкай розныя погляды на прыгажосць. Як казаў Эйнштэйн: «Усё ў свеце адносна».
Але чалавеку ўласцівая не толькі знешняя прыгажосць, але і ўнутраная. Душа таксама мае значэнне. Свой унутраны свет неабходна пастаянна развіваць. Можна пастаянна падарожнічаць, шмат чытаць, добра вучыцца, ладзіць з астатнімі людзьмі, несці ім дабро і разуменне. Але, забываць аб чысціні валасоў, ахайнай вопратцы і прыгажосці цела таксама не варта. Я адкажу так. Прыгажосць – гэта цэлы спектр дзеянняў, баланс ўнутранай і знешняй барацьбы, нястомнай працы над сабой.
|
