З гэтым кароткім словам вайна, цесна звязаны самыя жудасныя падзеі ва ўсе часы і эпохі, дзе людзі што-то дзеляць або жа шляхам сілы даказваюць сваю перавагу, ідуць на крайнія меры не думаючы аб наступствах. І хто б мог уявіць, што сучасны юнак або дзяўчына могуць не толькі распавесці з гістарычных фактаў, але і як гэта не жудасна ў наш час, даводзіцца жыць пад абстрэламі мінамётаў, півонь, танкаў і сістэм залпавага агню, якія без разбору выпальваюць і руйнуюць усё на сваім шляху, не шкадуючы старых, жанчын і дзяцей.У такіх войнах пераможцаў і быць не можа, дзе рахунак ідзе на чалавечыя жыцці, а гэтак жа знішчэнне ўсяго, што дзесяцігоддзямі будавалася.
Людзям, якім няма куды выехаць з такіх зон даводзіцца хавацца ў падвалах без святла, вады і цяпла, каб хоць як-то захаваць сваё жыццё і жыццё дзяцей.
Часам задаешся пытаннем: няўжо чалавек нараджаецца для агрэсіі, знішчэння народаў, прыроды і будынкаў? Мне не хочацца ў гэта верыць. Чалавек прыходзіць на гэты свет, каб спазнаць свет у любові і гармоніі, будаваць дамы, заводы, разгадаць таямніцы мораў і акіянаў, а так жа імкнуцца спазнаць касмічнае прастору, дзе ўзнікае больш пытанняў, чым адказаў на іх.
На нашай планеце, пад назвай зямля, ёсць мноства розных спосабаў і магчымасцяў паказаць сябе і пакінуць добры след нашым нашчадкам, а не такі адбітак ад бота Гітлера і ім падобных.
Аказваецца не дастаткова адной гісторыі, каб перадаць увесь той жах, які адчувалі такія ж шаснаццаці - семнадцатилетние хлопцы, якія апынуліся на фронце.
Каму-то спатрэбілася наступіць на тыя ж граблі і адкрыць новую старонку гісторыі па вынішчэньня народа, дзе людзі становяцца закладнікамі сітуацыі, якая склалася.
Проста немагчыма ўявіць жанчыну, хранительницу агменю і маці, у якой два сыны ваююць пад рознымі сцягамі ў гэтай, як гаварыцца гібрыднай вайне, што прыйшла на Украіну і доўжыцца трэці год, а слёзы гэтай маці аднолькавыя як былі, так і засталіся такія ж мокрыя і салёныя з абодвух вачэй, і ёй прабачце за выраз глыбока напляваць на мудрагелістыя словы як рэферэндум, дэкамунізацыя... Яна стоячы на каленях моліць бога аб свеце і здароўе дзяцей, і праклінаючы тых, хто развязаў гэтую жудасную вайну, якая прынесла столькі гора.
| 
