Сачыненне/рэферат на тэму "Жанчыны - Героі Вялікай Айчыннай вайны: Ірына Леўчанка"
Калі ўпершыню прачытала невялікую нататку пра Героя Савецкага Саюза Леўчанка Ірыне Мікалаеўне (15.03.1924 - 18.01.1973), я па-добраму здзівілася сіле духу гэтай канкрэтнай савецкай жанчыны ў гады Вялікай Айчыннай вайны. Хоць, якой жанчыны? Калі пачалася вайна Ірыне ледзь споўнілася 17 гадоў. Тым не менш, ужо ў ліпені 1941 года 17-гадовая Леўчанка Іра апынулася на перадавой.
Праўда спачатку яна некаторы час была ў невялікай аддаленасці ад самай лініі фронту (2 месяцы Іра працавала пры палявым шпіталі стралковай дывізіі), але затым была пераведзена ў саниструкторы стралковага батальёна. Падчас выходзячы дывізіі з акружэння пад Смаленскам Ірына Леўчанка праявіла ініцыятыву, прыняўшы камандаванне санітарнага ўзвода на сябе, і здолела так арганізаваць яго працу, што ў выніку атрымалася вывезці з акружэння амаль 170 цяжка параненых.
Вясной 1942 года пры аказанні дапамогі параненым на поле бою пад агнём праціўніка, была цяжка паранена - толькі цудам лекарам медсанбата ўдалося выратаваць яе правую руку ад ампутацыі (проста хірург пашкадаваў маладую прыгожую дзяўчыну і даў ёй шанец выратаваць руку).
Ірыну хацелі камісаваць па раненню і адправіць дадому з рэкамендацыяй для працы ў тылавых медыцынскіх установах, але яна праявіла зацятасць і дамаглася напрамкі яе на вучобу ў танкавае вучылішча. Паскораныя афіцэрскія курсы і ў лютым 1943 года лейтэнант Ірына Леўчанка ўжо афіцэр сувязі танкавай дывізіі, а неўзабаве і зусім была прызначаная камандзірам групы танкаў сувязі (група "лёгкіх" Т-60 забяспечвала аператыўную сувязь падраздзяленняў танкавай дывізіі са штабам дывізіі - нярэдка для перадачы тэрміновых распараджэнняў даводзілася даганяць камандзіраў танкавых палкоў і батальёнаў прама на поле бою)...
Вайну Ірына Леўчанка скончыла капітанам і яе грудзі ўпрыгожвалі заслужаныя баявыя ордэны і медалі. У многіх даведніках Ірына Леўчанка значылася, як жанчына-танкіст. Але прадстаўнікі савецкага аддзяленьня Міжнароднага Чырвонага Крыжа ў 1961 годзе падало ўяўленне аб узнагароджанні Ірыны Леўчанка найвышэйшай узнагародай медработніка (медалём "Флорэнс Найтингейл") менавіта за яе заслугі пры выратаванні параненых у гады Вялікай Айчыннай вайны і эпізод з забеспячэннем выратавання 170 цяжкапараненых пад Смаленскам стаў адным з асноўных аргументаў для ўзнагароджання.Магчыма гэтая ўзнагарода Міжнароднага Чырвонага Крыжа стала аргументам цяпер ужо для Прэзідыума ВС СССР для ўнясення Ірыны Леўчанка ў спіс тых, хто Указам ад 8 мая 1965 года быў удастоены звання Герой Савецкага Саюза...
| 
