Сачыненне/рэферат на тэму "Жанчыны - Поўныя кавалеры Ордэна Славы: Журкина Надзея".
Назва: З такім стралком не страшна было лётаць
Практычна з першых дзён вайны студэнтка-выдатніца Маскоўскага юрыдычнага інстытута і выхаванка Маскоўскага аэраклуба Журкина Надзея (нарадзілася 28.08.1920 - памерла 24.04.2002) рвалася на фронт, але ёй адмаўлялі ў закліку. І ўсё ж Надзея настаяла на сваім - у студзені 1942 года яе накіравалі на курсы авія-радыстаў, а ў чэрвені гэтага ж года яна была накіравана на перадавую. Дакладней, яна думала, што на перадавую - на самай справе Наталля атрымала накіраванне на адну з наземных радыёстанцый пры штабе авіядывізіі. Так, Журкина была ў дзеючай арміі, але далёка ад пярэдняга краю.Некалькі разоў яна падавала рапарты аб пераводзе ў баявую частку і нарэшце здзейснілася - у лютым 1943 года камандзір дывізіі падпісаў рапарт Журкиной і яе перавялі ў 99-ы асобны авіяцыйны развед-полк на пасаду радыста.
Аднак Наталля вырашыла "схітраваць" - прыбыўшы ў полк, яна сказала, што яе прызначылі стралком-радыстам экіпажа Пе-2. Вядома ж, камандзір палка не паверыў дзяўчыне (у дакументах аб пераводзе выразна значылася "радыстам"), але яе настойлівасць баявога афіцэра ўразіла: "Праз 15 дзён экзамены на курсах стралкоў. Здасі выніковыя залікі на выдатна - зачислю ў баявой экіпаж"... На заліках Наталля Журкина была адной з лепшых. Камандзір палка аказаўся чалавекам гонару і стрымаў сваё абяцанне - дзяўчына была залічана стралком-радыстам Пе-2 у экіпаж лейтэнанта Мамонава.
Мамонаў быў не ў захапленні ад рашэння камандзіра палка. Стралок-радыст самалёта разведкі - вельмі адказная пасада. Ён абавязаны не толькі своечасова і дакладна перадаваць у штаб ўсю інфармацыю, якую яму паведамляюць камандзір экіпажа і штурман, але і своечасова паведамляць камандзіра аб з'яўленні самалётаў непрыяцеля, а таксама агнём з кулямёта не даць варожым знішчальнікам выйсці на зручную для атакі пазіцыю. Першыя тры баявых вылету Журкиной прайшлі без асаблівых здарэнняў.А вось падчас чацвёртага вылету самалёт Мамонава двойчы спрабавалі атакаваць нямецкія знішчальнікі, але дзякуючы ўмелым дзеянням стрэлка Журкиной усе гэтыя спробы былі спыненыя. Пасля вяртання на родны аэрадром лейтэнант Мамонаў больш не злаваўся на кампалка, - ён быў задаволены сваім стралком-радыстам.
У агульнай складанасці Наталля Журкина зробіць 87 баявых разведвылетов, адлюструе не менш за 30 нападаў фашысцкіх знішчальнікаў - на яе баявым рахунку мінімум адзін збіты нямецкі знішчальнік. У красавіку і лістападзе 1944 года стралок-радыст Наталля Журкина была ўзнагароджана Ордэнамі Славы 3-й і 2-й ступені. А ў лютым 1948 года гвардыі старшыну запасу Надзею Аляксандраўну Журкину выклічуць у Маскву і ў Крамлі ўручаць Ордэн Славы 1-й ступені...
На жаль, хочацца адзначыць яшчэ адзін, даволі-такі непрыемны эпізод з біяграфіі Надзеі Журкиной. Пасля вайны Журкина жыла ў Рызе. Калі ў 1990-я распаўся Савецкі Саюз і ў Прыбалтыцы пачаліся адкрытыя прыгнёту рускіх, Надзея Аляксандраўна вымушана была ў спешцы пакідаць Рыгу. У Маскву яна прыехала практычна з адным чамаданам. І як Радзіма, якую самааддана абараняла Журкина, дапамагла гераіні ў сітуацыі, якая склалася?Радзіма не здолела знайсці для Поўнага Кавалера Ордэна Славы якой-небудзь асобнай аднапакаёвай кватэры - яна ўладкавала яе ў пансіянат для ветэранаў вайны (нешта накшталт звычайнага дома для састарэлых, толькі з трохі больш камфортнымі ўмовамі). У гэтым пансіянаце 24.04.2002 Надзея Аляксандраўна і памрэ...
| 
