У наш час, знешнасць гуляе вялікую ролю. Бо з экранаў і часопісаў на нас глядзяць ідэальныя людзі, з ідэальнай фігурай і скурай. Многія спрабуюць угнацца за прыгажосцю з вокладкі. Жанчыны хочуць быць прывабнымі, мужчыны хочуць бачыць побач выключна прыгажунь. Але ці так важная знешнасць чалавека, калі ўнутры ён не такі прыгожы як звонку? Для таго каб завесці добрага сябра ці нават знайсці сваю другую палову, знешнасць – гэта апошняе, на што варта звяртаць увагу. Бо часам, за тварам рэкламнай кампаніі, варта адзінота, алкагалізм і паламаны лёс.
Я практыкуюся ў фоташопе, а так ж гляджу вялікая колькасць розных майстар-класаў па макіяжы і рэтушы. І смела магу заявіць – ідэальных няма! Усё, што мы бачым на экранах – праца стылістаў, ідэальны святло і ракурс, праца чалавека, які некалькі гадзін прыбірае заганы.
Прыгожая знешнасць – гэта адноснае паняцце. У эпоху барока і рэнесансу, дзяўчыны былі пульхнымі і мілымі. Сёння дзяўчаты мараць быць падобным на хударлявых мадэляў. Час мяняецца, а мода змясці з ім. Захопленыя знешняй складнікам, многія забываюць пра ўнутраны свет. Для мяне менавіта ён у прыярытэце, бо чым прыгожы чалавек ўнутры, тым выдатней ён звонку. Дробныя недахопы на твары або на целе, не маюць ролі, калі ўнутры ідэальны чалавек.
Я цікаўлюся псіхалогіяй і таму люблю глядзець розныя навуковыя перадачы на гэтую тэму. Часам у некаторых з іх падымаецца пытанне аб чалавечай прыгажосці і нават праводзяцца эксперыменты на гэтую тэму. У такіх даследаваннях гаворыцца пра тое, што людзі з прыемнай знешнасцю выклікаюць у нас вялікую сімпатыю, мы схільныя давяраць ім і прыпісваць тыя ці іншыя станоўчыя якасці.
Таму сяброў і сваю другую палову, я буду шукаць, адштурхваючыся ад ўнутранай складніку. Як кажа мая мама «аднойчы мы ўсе постареем, скура не будзе такой гладкай і ідэальнай, аднак наш унутраны свет застанецца ранейшым». Я з ёй цалкам згодны, прыгажосць знешнасці занадта не пастаянная велічыня, і апераваць ёю пры выбары сяброў не варта.
